Wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek jest poprzedzone sprawdzeniem, czy spełnione są warunki do uzyskania patentu, a więc: nowość, poziom wynalazczy i przemysłowa stosowalność. Niespełnienie przez wynalazek chociaż jednego z nich skutkuje wydaniem przez Urząd Patentowy decyzji negatywnej, tj. odmawiającej udzielenia patentu.
Aby ustalić, czy dane rozwiązanie spełnia ustawowe warunki do uzyskania patentu, Urząd Patentowy przeprowadza badanie merytoryczne zgłoszonego wynalazku.
Celem takiego badania jest rozwianie wszelkich wątpliwości w kwestii zdolności patentowej wynalazku, który został zgłoszony.
Podczas badania Urząd Patentowy przestrzega zasady dochodzenia prawdy materialnej, a zatem w sposób wyczerpujący musi rozpatrzyć i ocenić materiał dowodowy. Ponadto jest zobowiązany do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania, powinien także wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kieruje się przy załatwieniu sprawy, ma obowiązek zapewnienia stronie możliwości wzięcia czynnego udziału w postępowaniu.
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek wątpliwości, np. co do zakresu żądanej ochrony, Urząd Patentowy może zażądać od zgłaszającego wyjaśnień co do zgłoszonego wynalazku.
Urząd Patentowy nie jest ograniczony wynikami przeprowadzonych przez siebie poszukiwań w stanie techniki, a co za tym idzie w trakcie badania zdolności patentowej mogą być brane pod uwagę również inne materiały i dowody dotyczące zgłoszonego wynalazku.
I co ważne, Urząd Patentowy może w trakcie prowadzenia badania merytorycznego zmieniać swoje stanowisko, np. uwzględniając wyjaśnienia uzyskane od zgłaszającego. Organ może również podnosić nowe zarzuty, w szczególności gdy pojawiają się nowe wątpliwości, czy zgłoszone rozwiązanie spełnia ustawowe warunki do jego opatentowania.
Ponadto, Urząd Patentowy może odmówić wiary określonym dowodom, jednakże dopiero po wszechstronnym ich rozpatrzeniu, wyjaśniając przyczyny takiej ich oceny, co powinno mieć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Ma to szczególne znaczenie w przypadku występowania dowodów o przeciwstawnej treści: w sytuacji, gdy wyniki postępowania dowodowego zawierają sprzeczne ustalenia, organ ma obowiązek ustosunkować się do tych sprzeczności przez wskazanie dowodów, które przyjął jako podstawę faktyczną rozstrzygnięcia, oraz uzasadnienie, dlaczego innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.
W przypadku stwierdzenia przeszkód do udzielenia patentu Urząd Patentowy jest zobowiązany poinformować zgłaszającego o możliwości ich istnienia przez wydanie stosownego zawiadomienia.
Urząd Patentowy wyznacza zgłaszającemu termin, w jakim ma on możliwość zajęcia stanowiska w kwestii potencjalnych przeszkód do uzyskania patentu.
Przed podjęciem ostatecznej decyzji Organ jest zobowiązany wziąć pod uwagę wszystkie wyjaśnienia i dowody dostarczone przez zgłaszającego w kwestii podniesionych w zawiadomieniu zarzutów.
Decyzja odmawiająca udzielenia patentu musi być uzasadniona: zawierać podstawę prawną, jednoznacznie postawiony zarzut wynikający z powołanych przepisów oraz dowody w postaci przeciwstawień ze stanu techniki i innych dokumentów, na których oparto decyzję. Co ważne, w decyzji nie mogą być podnoszone nowe zarzuty, co do których zgłaszający nie miał możliwości wypowiedzenia się.
Od decyzji odmownej zgłaszającemu przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia decyzji.
Na zakończenie warto wspomnieć o konsekwencjach prawomocnej decyzji odmawiającej udzielenia patentu:
Są to:
1) powszechna dostępność wynalazku;
2) wygaśnięcie umów o korzystanie z wynalazku;
3) umorzenie wszczętych postępowań sądowych dotyczących wynalazku.
Dodaj komentarz