W myśl postanowień art. 25 ust. 1 i 2 Ustawy prawo własności przemysłowej (PWP):
Wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest on częścią stanu techniki. Przez stan techniki rozumie się wszystko to, co przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób.
Z cytowanych powyżej przepisów na pierwszy plan wysuwają się trzy zagadnienia.
Pierwsze to stan techniki,
drugie to pierwszeństwo,
a trzecie udostępnienie do wiadomości powszechnej.
Pierwszeństwo to przede wszystkim dzień zgłoszenia wynalazku do Urzędu Patentowego czyli złożenia przewidzianych przepisami dokumentów zgłoszeniowych.
Zatem, nie jest wobec tego możliwe uzyskanie patentu, jeżeli rozwiązanie zgłoszone do ochrony zostało uprzednio podane do wiadomości publicznej w Polsce lub za granicą.
Sposobów upublicznienia rozwiązania technicznego jest wiele, może nim być wygłoszenie wykładu na konferencji dotyczącej poligrafii z podaniem istotnych szczegółów wynalazku, opublikowanie w internecie, zaznajomienie klientów z elementami technicznymi, krajowa lub zagraniczna publikacja książkowa, zaprezentowanie go w reklamie produktu drukarskiego itp.
Dla utraty nowości nie ma znaczenia, czy ktokolwiek zapoznał się z ujawnionym wynalazkiem ani czy zrozumiał posiadaną informację. Miarodajny jest bowiem sam fakt jej udostępnienia.
Należy także dodać, że Urząd Patentowy ma „obowiązek” badania nowości a nie jej zbadania. Uznaje zatem wynalazek za nienowy, jeżeli może zgłaszającemu wskazać dokument lub inny dowód braku nowości.
Natomiast, badając nowość, należy porównać nie tyle samą ideę (pomysł) urzeczywistnianą przez wynalazek zgłoszony i przeciwstawiane mu rozwiązanie należące do stanu techniki, ile raczej tożsamość zastosowanych w obu wypadkach środków technicznych, sposób ich zestawienia oraz ocenę rozwiązań jako całości.
W orzecznictwie dominuje pogląd, że “W celu zniweczenia przymiotu nowości wystarcza stworzenie możliwości zaznajomienia się z wynalazkiem (wzorem użytkowym) w taki sposób, aby przeciętny specjalista mógł na tej podstawie stosować wynalazek (wzór użytkowy) i jest kwestią całkowicie obojętną, czy i jak szerokie grono osób rzeczywiście zaznajomiło się z tą informacją lub jak szerokiemu gronu osób możliwość taką stworzono. Decydujący jest fakt powszechnej dostępności do informacji o wynalazku, a nie stwierdzenie, że ktokolwiek to uczynił czy też taki wynalazek znał”
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 28.3.2002 r., II SA 3487/01, Legalis.
Dodaj komentarz