Dość powszechnie uważa się, że wynalazek powinien być czymś epokowym i szokującym swoją innowacyjnością. Tymczasem zasada jest prosta: patent nie musi być rewolucyjny!
Posłużę się przykładami patentów, które dość dobrze obrazują przedstawioną powyżej zasadę.
Przykład nr 1. „Krzesło albo fotel”
Przedmiotem wynalazku jest krzesło albo fotel, zawierające konstrukcję nośną, siedzisko i oparcie, charakteryzujące się tym, że siedzisko (1) posiada co najmniej jedno wybranie wentylacyjne (11), korzystnie w kierunku poosiowym siedziska (1), które korzystnie łączy się z wybraniem kulszowym (12) i oparcie (2) z segmentem pionowym (21) w postaci występu i/lub z występem lędźwiowym (22) zakończonym obustronnie występem bocznym, korzystnie o powierzchni stożkowej. Segment pionowy (21) korzystnie posiada co najmniej jedną poprzeczkę (24). Opracowano kilka wariantów wynalazku. Rozwiązanie według wynalazku jest szczególnie przydatne dla celów rehabilitacyjnych osób z dolegliwościami lub zniekształceniami kręgosłupa, a przy zastosowaniu pasa (27} i cięgien barkowych (28) również jako krzesło lecznicze dla osób sparaliżowanych lub mających trudności z utrzymaniem pozycji pionowej.
(Źródło: baza Urzędu Patentowego)
Przykład nr 2. „Nóż tokarski”
Nóż tokarski, zwłaszcza do toczenia wzdłużnego, zwłaszcza do obróbki materiałów kompozytowych oraz innych materiałów, przy toczeniu których powstaje wiór odpryskowy, na przykład żeliwa, drewna, itp., charakteryzuje się tym, że posiada co najmniej dwie krawędzie skrawające (a, b) z oddzielonymi od siebie, przynależnymi im powierzchniami natarcia, przy czym krawędź (a) ma prostoliniową krawędź, styczną, do powierzchni obrobionej i skośną do osi obrotu (e) powierzchni obrobionej (f), zaś krawędź skrawająca (b) jest oddalona od powierzchni obrobionej (f) i nie styka się z nią, a tylko z powierzchnią obrabianą (g). Ponadto krawędź skrawająca części jednokrawędziowej pochylona jest tak, aby jej najwyższy punkt był punktem największego zbliżenia do powierzchni obrabianej (g), zaś kąt pochylenia krawędzi skrawającej części jednokrawędziowej jest większy od 10°.
(Źródło: baza Urzędu Patentowego)
Przykład nr 3. „Nakładana podłużnica”
Niniejszy wynalazek dotyczy urządzenia łączącego, względnie nakładanej podłużnicy, która składa się z rury (6) z umieszczonymi na jej końcach wspomnianymi urządzeniami łączącymi. Za pomocą urządzenia łączącego można łączyć ze sobą poziomie i pionowe elementy rusztowania. Urządzenie łączące składa się z nakładanej głowicy (1) i urządzenia zaciskowego (3) i jest tak wykonane, że jego górna krawędź (7) znajduje się w jednej płaszczyźnie z umieszczoną przy nim rurą (6). Ponadto urządzenie łączące posiada trzpienie (12) do zamkniętego siłowo łączenia z umieszczonymi nad nim zawieszonymi pomostami. Za pomocą takich cech konstrukcyjnych urządzenia łączącego jest możliwe to, że pomosty z otworami lub uchami służącymi do zawieszania na rusztowaniu, można nasadzać na trzpienie nakładanych podłużnic aż do elementów stojakowych tak, że pomiędzy pomostem i elementem stojakowym nie ma prawie żądanej szczeliny. Poza tym, nakładane podłużnice mogą mieć taką długość, że ze względu na możliwość dobrania identycznego odstępu osiowego pary stojaków rusztowania modułowego z odstępem osi rusztowania ramowego, można tworzyć kombinacje rusztowań ramowych i modułowych.
(Źródło: baza Urzędu Patentowego)
Jak widać przedstawione powyżej wynalazki, na które udzielono patentów nie stanowią epokowego i rewolucyjnego odkrycia w swojej dziedzinie.
Są pewnym zobrazowanie pomysłów, które urodziły się w głowach wynalazców i stanowią, pomimo swojej prostoty doniosłość innowacyjną. Idee, które legły u podstaw powyższych rozwiązań zostały opracowane, spisane, zweryfikowane i zgłoszone.
W kolejnym etapie Urząd Patentowy zbadał je formalnie, dalej merytorycznie i na końcu przyznał patent.
Mając powyższe przykłady, warto jest zatem wynalazcom i twórcom uzmysłowić na czym polegają podstawowe przesłanki przyznawania patentów na wynalazki.
Przesłanka nr 1. Wynalazek musi być nowy.
Wynalazek powinien być nowy w skali światowej. To znaczy, że nie może on zostać gdziekolwiek na świecie i w jakikolwiek sposób ujawniony.
Inaczej mówiąc, nasze rozwiązanie (urządzenie, metoda) nie może być w stanie techniki, przez który rozumie się wszystko to, co przed datą zgłoszenia wynalazku do Urzędu Patentowego zostało udostępnione do wiadomości powszechnej.
Chodzi tutaj o udostępnienie w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, np w internecie. Badanie stanu techniki wykonuje osoba sporządzająca opis patentowy (dokument zgłoszeniowy) i Urząd Patentowy.
Przesłanka nr 2 Wynalazek musi posiadać poziom wynalazczy.
Poziom wynalazczy oznacza pewną doniosłość innowacyjną, czyli nieoczywistość zgłoszonego wynalazku. Nasze urządzenie uważać się będzie za posiadający ów poziom wynalazczy, jeżeli nie będzie wynikać w sposób oczywisty, ze stanu techniki.
Nasz pomysł powinien zawierać pewien element zaskoczenia, ale zaskoczenie to nie musi mieć „charakteru szokowego”. Wystarczające jest, aby wynalazek był czymś więcej, niż rutynową tylko wiedzą mechanika lub inżyniera.
Rozwiązanie jest patentowanym wynalazkiem o ile w obszarze technicznym jest przynajmniej jeden nowy nieoczywisty element.
Przesłanka nr 3 Wynalazek musi nadawać się do przemysłowego stosowania.
Wynalazek uważany jest za nadający się do przemysłowego stosowania, jeżeli według wynalazku może być uzyskiwany wytwór lub wykorzystywany sposób, w rozumieniu technicznym, w jakiejkolwiek działalności przemysłowej, nie wykluczając rolnictwa.
Liczy się tutaj możliwość wykorzystania danego rozwiązania w sposób powtarzalny z identycznym skutkiem. Warto dodać, że w opisie patentowym należy podać praktyczny cel zastosowania wynalazku oraz korzystne skutki jego wdrożenia.
Cyfry i wszelkie wartości ekonomiczne nie interesują nas na etapie opisywania wynalazku, bowiem efektywność rozwiązania w przemyśle czy rolnictwie tak naprawdę będzie określać sam rynek.
Dodaj komentarz