Patent jako prawo wyłącznego korzystania z wynalazku

Przez uzyskanie patentu nabywa się prawo wyłącznego korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. 

Patent jest skutecznym bezwzględnie (erga omnes) cywilnoprawnym prawem podmiotowym wyłącznym o charakterze majątkowym udzielanym na wynalazek przez UP w drodze decyzji administracyjnej po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego.

Przez prawo podmiotowe należy rozumieć tutaj jako pewną sytuację prawną uprawnionego z patentu wobec samego przedmiotu patentu, jak i wobec osób trzecich (nieuprawnionych), innych uprawnionych (w zasadzie współuprawnionych), a w pewnych sytuacjach – wobec państwa i jego organów.

Istotą prawa z patentu jest zapewnienie uprawnionemu ekonomicznych korzyści z eksploatacji chronionego rozwiązania, a te mogą zostać zagwarantowane tylko za pomocą konstrukcji wyłączności prawnej (monopolu)

Podstawowym uprawnieniem wynikającym z patentu jest możliwość skutecznego zakazania osobom trzecim zawodowego lub zarobkowego korzystania z patentu.

Stworzenie tej sfery wyłączności korzystania z wynalazku dla osoby uprawnionej z patentu jest istotą prawa z patentu.

Należy pamietać, że wynalazki należą do dóbr niematerialnych i jako takie przede wszystkim charakteryzują się tym, że są dostępne jednocześnie dla potencjalnie nieograniczonej liczby korzystających, w potencjalnie każdym miejscu i czasie.

W przypadku samego korzystania, to może ono przyjmować postać korzystania przemysłowego (produkcyjnego, polegającego na stosowaniu wynalazku), użytkowego (wykorzystywania efektów zastosowania wynalazku), usługowego (świadczenia usług przy wykorzystaniu wynalazku), handlowego (np. obrotu wytworami uzyskanymi według wynalazku), a także cywilnoprawnego, polegającego na pobieraniu pożytków prawa (patentu), np. przez pobieranie opłat licencyjnych, sprzedaż prawa.

Co istotne, korzystanie z wynalazku może mieć postać korzystania bezpośredniego (a więc korzystania własnego, przez samego uprawnionego) lub pośredniego (wykonywanego za pośrednictwem osób trzecich).

Ochrona wynalazków jest zasadniczo ograniczona do 20 lat. W tym okresie uprawniony z patentu korzysta z wyłączności (monopolu) na zarobkowe i zawodowe korzystanie z wynalazku.

Termin 20-letni swój bieg rozpoczyna w dniu dokonania zgłoszenia w Urzędzie Patentowym RP, powołanie się przy zgłoszeniu na uprzednie pierwszeństwo nie ma znaczenia dla obliczania okresu ochrony patentowej, podobnie jak nie ma znaczenia data wydania ostatecznej decyzji o udzieleniu patentu.

Zatem, decyzja o udzieleniu prawa wyłącznego ma skutek wsteczny. Oznacza to, że podmiot uprawniony będzie mógł wprawdzie egzekwować wyłączność, która powstaje na jej podstawie, dopiero po uzyskania prawa, jednak kierowane do osób trzecich roszczenia mogą dotyczyć okresu od dnia zgłoszenia danego dobra niematerialnego w Urzędzie Patentowym RP.

Patent udzielony przez Urząd Patentowy RP jest skuteczny jedynie na terytorium państwa polskiego.

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.


*


Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.